Naber Lan Orospu Çocukları

Uyandım.
Dakikalardır benden bağımsız sallananan bacağımı, titreyen ellerimi, ısırdığım dudaklarımdan damlayan kanı ve içimdeki öfkeli telaşı saymazsak iyiyim.
Peşpeşe yaktığım sigaraları ve ölüsüne dokunmak istediğim bir adamı da unutursak eğer..

Dün gece sayısız mesaj almıştım, okumadığım mesajlar.
Benim ayaklarım üzerinde durmayı bırakın, benim ayakkabılarıma bile dokunamamış insanlar tarafından,
Orospu çocukları tarafından, her boku bildiğini sanan dindar pezevenkler, am budalası adamlar ve namusları için yaşayan orospular ve henüz en büyük hayal kırıklığı dondurmasının yere düşmüş olması olan şansılı piçler tarafından,
Kınandım!

Ben o sırada çatı katı odamda, kahkaha atıyordum.
Acıya..

Bütün hayatım inanmakla geçmişti -inanmam gereken herşeye inanmıştım.
İnanmamam gereken herkese de öyle.
Tuhaf bir çocuktum ben,
Yaramaz, haylaz, serseri, alaycı...
Ve kimsenin yanında ağlamayan bir çocuk.
Düşen ama asla düştüğünü belli etmeyen. Dizindeki yarayı avucuyla kapatmayı kendine alışkanlık haline getirmiş,
İçindeki fırtınaları gökkuşağı gibi gösterebilen bir çocuk.
Umursamaz sanılan oysa her şeyi en ince ayrıntısına kadar beynine kazımış.
Sert ama kırılgan.
Korkularım yoktu.
En dibini biliyordum bu hayatın, en karanlığını görmüştüm.
Hiç anlatılmamış bir hayat hikayesinin yaşayanıydım..
Yazılmış ama hiç okunmamış bir şiirdim.
Hiçbiriniz beni tanımıyordunuz.
Binlerce insanın bildiği bir isimdim..

Sizler de ben olmadan beni yargılamaya çalışan iğrenç, adi, bencil pislikler.
Ben orospu çocuğu gibi hissediyorum,
Siz orospu çocuğu gibi yaşıyorsunuz.
Ben inandıklarımı sorguluyorum,
Siz inandıklarınızla sömürüyorsunuz, günahlarınız öyle kocaman ki bir başkasının günahını Allah'a işaret ederek kendinizi affettireceğinizi sanıyorsunuz.
Ağzınız leş gibi yalan kokuyor.

Ben diyorum ki; domalmayın öyle adam sikmiyorum.
Siz diyorsunuz ki; sikecek adam kalmadı diye sana tecavüz ediyorum..

Şimdi defolun.
Hiçbirinizi burada görmek istemiyorum !

Nursen Yıldırım