| 
Salı sabahları ölmeli insanlar,
Ben Cuma gecesi.
Ve muhakkak, senin bu gece üzerinde seviştiğin çarşaflar kadar kirli.
Babamın beni terkederken traş olduğu jiletlerlere sarılıp uyuyorum ben oğlum.
Benim şakaklarım ağrıyor her gece, hiç ağlamıyorum diye.
Dudaklarım kanıyor, sus'a'maktan.
Beyaz bir gelinlik ismi midir sence ?
Uyuşturucunun hası bence.
Annemin aldatıldığı kadınlar kadar bile değilim ben oğlum.
Sayabileceğin kadar bile değilim.
Ama soyabileceğin kadar olduğumu inkar etmeyi çok isterdim.
Hiç seçme hakkım olmadı benim.
Doğduğumdan beri yağmurlu gözlerim.
Gece siyah mıdır sence ?
Siyah korkaktır bence !
Hadi siyahın içinde siyahı görsene.
En çıldırmış anında siyaha tecavüz etsene.
Beni sevsene oğlum !
Umutsuzluklarımı öpsene,
Ellemesene oğlum, dokunmasana içime.
Kanıyor işte.
Tutamazsın gözlerim kayıyor gözlerine.
Balıklar için akvaryumlar hapishanedir bence,
Ve tüm balıkçılar tutuklanmalı bir an önce.
Peki ben suçlu muyum sence de ?
Hadi bırak ellerimi,
Sol göğsümü avuçla şimdi.
Sütyenimin dışında atan kalbim,
Ereksiyon olmaman için geçerli bir sebep olmalıydı.
Değil mi ?
Değil oğlum.
Parçalarım ellerini kanatmazsa,
Kanın yüzüme vurduğum tokatla kirpiklerime sıçramazsa,
Dökülmezse saçlarım kemotrapi seanslarında..
Hayalleri saymazsak, bahaneleri atlarsak,
Beni sevmediğini aklarsak.
Değil oğlum.
Parmak uçlarını tenime sürterken sen,
Gurursuzluğumu, kırılmışlıklarımın üzerine sermemek elimde değil.
Patlamaya hazır bir volkan gibi gezinirken kasıklarımda dudakların,
İyi bir orospu gibi gülümsememek sana mümkün değil.
"Gitme" diyemediğimden,
Sevişmek seninle,
Ve boşalttığında içini içime,
Övüşün, ölüşüme sebeptir.
Değil deme,
Bu ender ama engel değil.
Hadi öp.
Bugün Cuma.
Nursen Yıldırım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder